Ιστορικά Στοιχεία
Κατά την αρχαιότητα, Θρακικές φυλές κατοικούσαν τις άγριες περιοχές της λεκάνης των Σερρών/Στρυμόνα, ώσπου υποδουλώθηκαν ή εκδιώχθηκαν από τους Μακεδόνες κατά τον 5ο αιώνα. Οι Βισάλτες κατοικούσαν στις κοιλάδες του Δύσωρου, οι Ήδωνες ανατολικά του ποταμού και διάφορα φύλα Παιόνων στα ενδότερα κοντά στη Σίριδα (σημερινές Σέρρες). Η πρώτη αναφορά για τον Στρυμόνα γίνεται από τον Ησίοδο στη «Θεογονία» στα μέσα του 8ου π.χ. αιώνα. Οι ιστορικοί της εποχής αναφέρουν για πρώτη φορά την ονομασία Κερκίνη, αποκαλώντας τη μεγάλη λίμνη στη νότια πλευρά της λεκάνης των Σερρών «Κερκινίτιδα». Αναφέρουν ακόμη ότι ο Στρυμόνας ήταν πλωτός μέχρι την Ηδωνίδα πόλη των Εννέα Οδών, τη μετέπειτα Αμφίπολη και ακόμη βορειότερα περίπου 40 Km μέσα στη λίμνη. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, το 480 π.χ. όταν ο στρατός του Ξέρξη πέρασε από την περιοχή, λιοντάρια επιτέθηκαν στο στρατό και αποδεκάτισαν τις καμήλες.
Στα χρόνια του Βυζαντίου, η περιοχή είναι γνωστή κυρίως για τη μάχη στο Κλειδί κατά την οποία ο Αυτοκράτορας Βασίλειος ο επονομαζόμενος Bουλγαροκτόνος, νίκησε τους Βούλγαρους και επανένταξε την περιοχή στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Στις αρχές του αιώνα, η περιοχή ήταν θέατρο πολλών μαχών κυρίως κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, κατά τη διάρκεια των οποίων απελευθερώθηκε από τους Τούρκους και τους Βουλγάρους και ενσωματώθηκε στην Ελλάδα.
Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, περίπου 85.000 πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στην πεδιάδα των Σερρών. Μέσα σε λίγα χρόνια, το 20% των προσφύγων αποδεκατίστηκε από ελονοσία. Για το λόγο αυτό καθώς και για τις αυξημένες ανάγκες για καλλιεργήσιμα εδάφη που υπήρχαν από τις μαζικές μετακινήσεις των πληθυσμών, στα τέλη της δεκαετίας του ’20 ξεκίνησαν τα αντιπλημμυρικά και αποστραγγιστικά έργα στην πεδιάδα των Σερρών.
Στους νεότερους χρόνους, στην περιοχή έγιναν μάχες κατά τη διάρκεια της Γερμανικής εισβολής με την αντίσταση του Ελληνικού Στρατού στα οχυρά της γραμμής Μεταξά, με πιο γνωστά τα οχυρά Ιστίμπεη, Ρούπελ, Αρπαλούκι, Ομορφοπλαγιά κ.ά. καθώς επίσης και κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου.
